Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2014

Ουράνιο τόξο

Λόγω του ότι ασχολούμαστε με τα χρώματα η γλυκιά μας Αποστολία μας έφερε ένα βιβλίο με το ουράνιο τόξο. 




Αφού το διαβάσαμε αρπάξαμε την ευκαιρία και κάναμε  το πρώτο μας πείραμα. Ένα ψεύτικο διαμάντι που είχα κρατήσει από μια μπουμπουνιέρα μας βοήθησε στη δουλειά μας. Το διαμάντι ήταν η σταγόνα της βροχής, την οποία όπως τη διαπερνούσε ο ήλιος σχημάτιζε κάτω τα χρώματα της ίριδας.


 

 


Η έκπληξη τους υπήρξε μεγάλη και δεν παρέλειψαν να πειραματιστούν και τα ίδια.


Ζωγράφισαν το ουράνιο τόξο όπως το παρατήρησαν.



Παίξαμε κι ένα παιχνίδι επικονωνίας "χρωματιστές μυτούλες": κολλήσαμε χαρτοτέιπ στη μυτούλα μας ζωγραφισμένο με το χρώμα της προτίμησής μας. 




Βάλαμε μουσική και χορεύαμε. 



Στο σταμάτημα έβρισκαν το ή τα παιδάκια με το ίδιο χρώμα και αγγίζονταν στο σημείο που ορίζαμε από πριν (πιάσιμο από το χέρι, αγκάλιασμα, άγγιγμα της μύτης κλπ.).



Να σας πούμε και το παραμύθι των χρωμάτων;
Τους διάβασα το παραμύθι των  χρωμάτων σε κάρτες. Ύστερα μοιράσαμε τις κάρτες και κάθε παιδάκι αναδιηγήθηκε με τη βοήθεια της  κάρτας του το μέρος της ιστορίας που του αναλογούσε. 

Θάλεια: Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε  μια πολύ όμορφη πόλη κι είχε πολλούς κατοίκους.

Θάλεια: Είχε και μια βελανιδιά και ήταν μαγεμένη και γέρικη και ο κόσμος την αγαπούσε πολύ, μα πάρα πολύ. όλοι οι κάτοικοι της χώρας.

 Αποστολία: Σε ένα πύργο ζούσε ένας άρχοντας που είχε δυο γιους έναν κυνηγό και έναν ζωγράφο που ζωγράφιζε κάτω από τη βελανιδιά.


Μιχάλης: Ο κυνηγός κυνηγούσε το λύκο που κρύφτηκε πίσω από το δέντρο και ρίχνει το βέλος στη βελανιδιά.


Ελισάβετ:  Η βελανιδιά τότε έκανε σκοτάδι και αστραπές.


Χριστίνα: Η βελανιδιά τα έκανε όλα μαύρα και οι άνθρωποι ήταν λυπημένοι.


Ελευθερία: Ο κυνηγός πήγε στον μπαμπά του και του είπε ότι έγιναν όλα μαύρα και γελούσε. Κι ο ζωγράφος του είπε "μην γελάς, δεν είναι καλό που είναι όλα μαύρα".



Οδυσσέας: Ο ζωγράφος πήγε στη βελανιδιά...
Θάλεια:...πήγε στη βελανιδιά να βρει τα χρώματα. Αλλά η βελανιδιά δεν τα κατάφερε  και του είπε μπορεί να σε βοηθήσει ο μάγος των 7 χρωμάτων.



Αναστάσης: Ο ζωγράφος βρήκε τον ψαρά και του είπε ότι δεν μπορεί να τον βοηθήσει αλλά να πάει να βρει το σοφό γέρο που μένει σε μια καλύβα εκεί πέρα.


Χριστίνα: Ο ζωγράφος πήγε στον μάγο και του είπε "δεν μπορώ να σε βοηθήσω εγώ αλλά η καρδιά σου..."
Ηλίας:..."και του είπε κάτσε και περίμενε και θα έρθει".


Άγγελος: Κάθισε σε μια ήσυχη γωνιά και περίμενε το μάγο και εμφανίστηκε.


Μαρία Θ.: Εμφανίστηκε ο μάγος των 7 χρωμάτων. Ο ζωγράφος είπε "χάρισέ μου τα χρώματά σου" και τα μάζεψε.
Γιάννης: Ο μάγος των 7 χρωμάτων ήταν το ουράνιο τόξο που του πέφτουν οι σταγόνες.
Θωμάς: Ο ζωγράφος πήρε τα χρώματα και τα πήγε στην πόλη του.


Βάσω: Ο ζωγράφος πέταξε τα χρώματα και έγιναν όλα πολύχρωμα. Με το κόκκινο έβαψε τις στέγες και με το πράσινο τα δέντρα. Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.



3 σχόλια:

Ειρήνη Ματθαιάκη είπε...

Τέλεια όλα! Μου άρεσε πολύ η ιστορία αλλά εντυπωσιάστηκα με το πείραμα...δεν κατάλαβα όμως πώς ακριβώς το κάνατε (σε σκοτεινό μέρος?....). Αν μπορούσες να μου εξηγούσες πιο αναλυτικά, θα με βοηθούσε.....Ευχαριστώ!!!

Vasiliki Katsarou είπε...

Ειρήνη μου πρέπει το διαμαντάκι να είναι γυάλινο και να έχει πολύ ήλιο που να πέφτει πάνω του. Η δε αντανάκλαση του διαμαντιού να πέφτει σε σκιερό μέρος για να φαίνονται πιο έντονα τα χρώματα της ίριδας.

Ειρήνη Ματθαιάκη είπε...

Ευχαριστώ για τις πληροφορίες...Με την πρώτη ευκαιρία θα το επιχειρήσω!

View more:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...